Metoda naturalna
Zajęcia prowadzone są wyłącznie w nauczanym języku obcym
Dzieci uczą się tak, jak uczą się języka ojczystego, tak, jak uczy się niemowlę, słuchając, przyglądając się mimice i gestom mówiącego nauczyciela, a kiedy będzie gotowe na produkcję języka, wypowiadając zdania.
Koncentrujemy się na sprawności rozumienia ze słuchu, która przecież w przyswajaniu języka ojczystego rozwija się jako pierwsza, zanim dziecko zacznie mówić
Nauczyciel cieszy się każdą oznaką zrozumienia, nagradza dzieci, nie wymaga od nich od razu mówienia, ale reagowania w danej sytuacji
Metoda naturalna zakłada, podobnie jak TPR, że sukces w nauce języka obcego zależy od wyeliminowania stresu, zahamowań i lęku przed popełnianiem błędów. .Dzieci nie odczuwają więc podczas nauki stresu, zajęcia traktują jako zabawę i przyjemność.Metoda TPR (Total Physical Response) – Metoda reagowania całym ciałem
Zakłada się, że najlepszy sposób zapamiętywania to milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny.
Nauczyciel wydaje polecenia w języku obcym, demonstruje, a dzieci kojarzą polecenia z ruchem i reagują całym ciałem
Podobnie jak w relacji matka- dziecko, uczący się najpierw słucha i rozumie, a dopiero z czasem, gdy jest na to gotowy, zaczyna mówić.
Techniki pracy w tej metodzie łączą pracę obu półkul mózgu – odpowiedzialnej za język i mowę i za realizację ruchu fizycznego
Wykorzystujemy różne rekwizyty dla stworzenia kontekstu sytuacyjnego zrozumiałego dla uczących się.
Metoda audiolingwalna
Głównym celem w tej metodzie nauczania jest wykształcenie nawyków językowych w sposób mechaniczny, nierefleksyjny, poprzez wielokrotne powtarzanie ( tzw. drilling=dryl językowy )
Nauczyciel wielokrotnie powtarza to samo słowo czy wyrażenie, a dzieci go naśladują ,przez co zapamiętują i utrwalają dany materiał językowy.
Nauczyciel często chwali, jeśli reakcja uczącego się jest właściwa.Język jest przyswajany nierefleksyjnie, pamięciowo, poprzez wielokrotne powtarzanie oraz odgrywanie scenek dialogowych.
Kładzie nacisk na sprawność słuchania przede wszystkim, która po wielu ćwiczeniach uruchamia sprawność mówienia, następnie czytania i pisania (w tej kolejności)
Na zajęciach wykorzystujemy różnorodne środki audio-wizualne jako bodźce.
Metoda komunikacyjna
Powstała na bazie wszystkich poprzedzających je metod, dlatego już sama w sobie nosi znamiona eklektyzmu.
Celem nadrzędnym w podejściu komunikacyjnym jest opanowanie sprawności mówienia, a więc autentyczna komunikacja i porozumiewanie się w języku obcym.
Dopuszcza się popełnianie błędów o tyle, o ile nie powodują one zakłócenia komunikacji; innymi słowy, najważniejsze, żeby przekazać to, co się chce przekazać, tak, aby być zrozumianym.
Poprawność językowa jest na drugim planie.
Materiał językowy to głównie dialogi, symulacje, odgrywanie ról, gry, zabawy i dyskusje prowadzone w parach i grupach.
METODY UROZMAICAJĄCE ZAJĘCIA I AKTYWIZUJĄCE NAJMŁODSZYCH
Metody pedagogiki zabawy
Metody zawierają w sobie elementy zabawy i nauki.
Poprzez zabawę dziecko rozwija się również społecznie, uczy się pracować w grupie, doświadcza pozytywnych wrażeń, emocji
Unikamy rywalizacji i klasycznego podziału na zwycięzców i przegranych.
Wspomagamy zajęcia z języka obcego rozmaitymi zabawami z wykorzystaniem różnych środków wyrazu.
Stosuje się podczas zajęć wszystkie media , ruch , dotyk , gest , taniec , malowanie , lepienie oraz pantomimę.
Metoda „Learning by doing” (uczenie się przez działanie)
Metoda zakłada, że dziecko najszybciej uczy się, wykonując daną czynność.
Dziecko aktywnie uczestniczy w zajęciach, dzięki czemu może się lepiej rozwijać.
Wykorzystuje się zdolności artystyczne dzieci.
Polega na przygotowywaniu prac przez dzieci przy pomocy nauczyciela (Metoda projektu)
Wszystkie polecenia są wydawane w języku obcym i wspomagane demonstracją ze strony nauczyciela.
Technika opowiadania bajek – storytelling
Metoda polegająca na uczeniu poprzez wykorzystanie bajek i opowiadań.
Nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki, plansze i opowiada historyjki o tym, co się dzieje.
W starszych grupach wiekowych podstawą realizacji zajęć jest wybrana bajka.
Historyjki są krótkie, proste i zrozumiałe dla dziecka dzięki rysunkom oraz odpowiedniemu przygotowaniu nauczyciela do odtworzenia opowiadań.
Metoda KIKUS
Nauka języka niemieckiego metodą KIKUS została w 1998 roku opracowana przez dr Edgardis Garlin i kierowana jest do dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym (3-10 lat) rozpoczynających naukę języka niemieckiego.
Materiały przeznaczone są zarówno do pracy na lekcji, jak i do wspólnej pracy rodziców z dziećmi w domu. Służą do malowania, wycinania, kolorowania, klejenia, a przede wszystkim motywują do mówienia. Pobudzanie wszystkich zmysłów oraz wspomaganie u dzieci rozwoju inteligencji językowej, muzycznej, ruchowej i interpersonalnej to główne założenia tej metody. Obrazki, piosenki i zabawy ruchowe wykorzystywane podczas zajęć mają na celu rozwój fascynacji językowej oraz zdobywanie nowych umiejętności.
OGÓLNE CELE I EFEKTY ZAJĘĆ:
- Wprowadzenie dzieci w naukę języka.
- Obcowanie z żywym językiem podczas pracy nad konkretnymi jednostkami tematycznymi jak i podczas komunikacji w czasie zajęć.
- Osłuchanie się z językiem.
- Poznanie podstawowych zwrotów, słów oraz konstrukcji gramatycznych jak i próby stosowania ich w praktyce .
- Ćwiczenia umuzykalniające i wykształcające poczucie rytmu, oraz stymulujące synchronizację półkul mózgowych, co według wyników wielu badań może nie tylko przygotować mózg do przyszłej nauki czytania, ale w szczególności nauki języka obcego.
- Nabywanie niezastąpionej umiejętności słuchania.
- Możliwość interakcji z innymi dziećmi w podobnym wieku.
Metoda KIKUS bazuje na pracy z obrazkiem oraz piosenkami specjalnie dobranymi i opracowanymi do niej utrwalającymi wprowadzany materiał językowy. Karty pracy mają za zadanie powtórzyć przerobiony materiał z zajęć, oraz rozwinąć umiejętności pozajęzykowe, tj:
- Koordynacja: głowa-ręka
- Rozpoznawanie elementów podobnych, różnych
- Łączenie elementów w całość
- Łączenie elementów podobnych
- Kolorowanie małych elementów
- Posługiwanie się nożyczkami
- Rozpoznawanie różnic
- Wklejanie elementów w odpowiedni zarys
- Rysowanie po śladzie
